Al Pacino jest jednym z najwybitniejszych aktorów w historii kina. Hollywoodzki aktor w czasie swojej wieloletniej kariery wystąpił w blisko pięćdziesięciu filmach. Niektóre z jego ról stały się kultowe i trwale zapadły w pamięci widzów. Niemal każdy pamięta jego kreacje Michaela Corleone, Franka Slyde’a czy Tony’ego Montany. Postanowiliśmy więc spośród jego filmowych występów wybrać te, które uważane są za najważniejsze w jego karierze aktorskiej:
1. „Narkomani” (1971)
Film Jerry’ego Schartzberga był pierwszą poważną produkcją w karierze Ala Pacino, która otworzyła mu drzwi do kariery. Aktor wcielił się w nim w rolę handlarza narkotyków Bobby’ego, który związuje się z Helen. Pacino przejmująco pokazał, w jaki sposób narkotyki wpływają destrukcyjnie na życie i wzajemne relacje pomiędzy bliskimi sobie ludźmi.
2. Trylogia „Ojciec chrzestny” (1972, 1974, 1990)
To niewątpliwie tytuł, który większość z was już widziała. Dzieło Francisa Forda Coppoli do dziś uchodzi za czołowy przykład kina gangsterskiego. Al Pacino zagrał w nim Michaela Corleone, syna bossa mafii. Z czasem sam staje się głową mafijnej rodziny. Widzowie filmu mogą zobaczyć, jak uczciwy weteran wojenny przechodzi przemianę po tym, jak w jego ręce trafia wielka władza, od której może zależeć ludzkie życie.
Zobacz także
3. „Człowiek z blizną” (1983)
W filmie Briana de Palmy, Al Pacino wciela się w rolę nieobliczalnego Tony’ego Montany, który zajmuje się handlem narkotykami. Pacino przedstawia tutaj zupełnie inny obraz gangstera, niż w „Ojcu chrzestnym” - Tony jest łatwo wybuchającym, prostackim i skłonnym do agresji człowiekiem, który nie ma litości nawet dla swojej najbliższej rodziny. Wypowiadane przez niego kwestie trwale zapisały się w historii kina.
4. „Zapach kobiety” (1992)
Film, który przyniósł Al Pacino Oscara, opowiada o historii niewidomego, emerytowanego oficera, Franka Slyde’a. Mężczyzna spędza weekend z pewnym licealistą – podczas wspólnej wycieczki do Nowego Jorku, pokazuje mu, jak można patrzeć na życie z zupełnie innej perspektywy. Licealista dowiaduje się, że uroki życia można odnajdywać nawet wtedy, gdy jest się pozbawionym pewnych zmysłów.